Cheers

Na het bezoek van Femke, kwamen mijn ouders en Betty (mijn tante) gezellig langs. Deze weken had ik zelf ook vakantie, dus dat kwam helemaal goed uit. Toen ik ze weer op het vliegveld zag, was het alsof ik ze vorige week nog had gezien. Meteen weer zo vertrouwd, grappig dat dat zo werkt met mensen die je goed kent.
Ik ben maar meteen bij hun in het appartement getrokken, natuurlijk wel zo gezellig en de duik in het zwembad elke ochtend was uiteraard ook niet verkeerd. Van tevoren weet je nooit waar je terecht komt, maar dit was wel een erg goede keuze: we verbleven namelijk in een complex met een stuk of 6 appartementen in een erg mooie tropische tuin. We hadden alle ruimte om buiten te kunnen zitten en bovendien ook genoeg privacy.
In 1 week tijd wilde ik ze zoveel mogelijk van het eiland laten zien, dus er stond ze een druk programma te wachten. Zo zijn we Willemstad ingegaan, hebben een bezoek gebracht aan een park met allemaal boca’s (inhammen waar de zee behoorlijk wild is), hebben een rondleiding door een landhuis gehad, mooie strandjes gezien, dagje gezeild, stadswandeling door Otrabanda (is een deel van het centrum van Willemstad) gemaakt en de Christoffelberg beklommen. Daarnaast uiteraar ook veel en bovenal lekker gegeten, zowel thuis als in restaurantjes. Niet altijd met evenveel succes, want bij ‘de octopus’ (het restaurantje met het sublieme uitzicht over zee) mochten we 2 uur op ons eten wachten, reden: ze waren onze bestelling vergeten. Iedereen om ons heen kreeg stuk voor stuk een bord met eten voor hun neus, maar bij ons bleef het bij een glas wijn....natuurlijk ook niet verkeerd, maar op een gegeven moment moet er ook wat eten in wil je goed thuis komen. Ze waren wel zo ‘aardig’ om op een gegeven moment een bordje met broodjes en kruidenboter op onze tafel te schuiven, maar iets zeggen, hó maar. De sfeer aan tafel werd ook al iets grimmiger zonder eten in onze maag, dus toen zijn we er zelf maar achter aangegaan. En ja hoor, ze hadden de bestellingen door elkaar gehaald, maar onze vis zat nu in de gril en zou zo klaar zijn.....jaja, het gebruik van het begrip ‘zo’ heeft hier duidelijk een andere betekenis als in Nederland. Deze week stond ook in het teken van Betty leren zwemmen met flippers, ze zou namelijk met dolfijnen gaan zwemmen en dat moest verplicht met flippers aan. Dus we begonnen zoals je normaal gesproken leert zwemmen....aan de kant, was uiteraard niet nodig, maar het zag er wel erg leuk uit (sorry Betty) De volgende stap was het zwembad, waar ze elke ochtend trouw haar oefeningen in deed. En tot slot mocht ze in zee gaan spetteren, we hebben deze week werkelijk geen kind aan haar gehad ;) Maar ik moet zeggen, tijdens de uitvoering met de dolfijnen troefde ze al haar mede dolfijnzwemmers af en zwom ze met alle gemak iedereen eruit. De gehele week heeft Mercedes zich keurig gedragen en geen moment moeilijk gedaan...bij deze wil ik haar graag hievoor bedanken!
De 2e week van de vakantie zouden we naar Aruba gaan om daar nog een weekje bij Femke te vertoeven. Na een erg leuk weerzien, werden we met koffers en al in de jeeps van Femke en Merlijn (een vriendin/collega van haar) gepropt en gingen we richting ons nieuwe appartement. En weer kwamen we op een mooie plek terecht, dit keer zelfs inclusief bubbelbad en hangmat in de tuin. We zijn die avond maar meteen gezellig bij Salt & Pepper gaan eten, dit is het restaurant waar Femke werkt. Jammer genoeg had Femke niet de hele week vrij, waardoor we overdag een paar keer zelf op stap zijn geweest. Zelf hadden we ook een jeep gehuurd, waardoor we mooi off-road langs de kust konden rijden. Het weer was de eerste dagen vrij slecht, hierdoor was de zee ook erg wild, wat het natuurlijk alleen maar leuker maakte om langs de kust te lopen/rijden. Hierin zit ook een groot verschil met Curacao, op Aruba loopt de kust namelijk door, op Curacao heb je allemaal baaitjes waardoor je niet mooi langs de kust kan rijden. Een ander groot verschil is dat Curacao ontzettend Nederlands is, terwijl Aruba voornamelijk op Amerikanen gericht is.....heb mijn ogen in ieder geval uit gekeken naar wat er daar rond loopt op straat. Ook is Aruba veiliger dan Curacao, waar bijna alle huizen tralies voor de ramen hebben.
De week vloog in voorbij, wat natuurlijk altijd een goed teken is, want dan heb je het meestal erg naar je zin. Dit was ook zeker het geval, veel leuke dingen gedaan, zoals een eilandtour op quads: heerlijk scheuren over vlaktes, door modderpoelen, berg op, berg af, door natuurparken etc. Uiteraard moesten we nu ook op hoogste punt van het eiland staan en dat is op Aruba de Hooiberg, nou ja berg.....168 meter, en dan ook nog eens te beklimmen via een trap van om precies te zijn 601 treden, maar het uitzicht mocht er zeker zijn. Verder hebben we veel in zee gelegen, van mooie sunsets genoten, gelezen en bovenal veel leuke, goede en hilarische gesprekken gehad en laten we het vele proosten niet vergeten..... Aly, Ynt, Betty en Femke, ik heb genoten van deze weken!

Heb weer aardig wat foto’s erop gezet: www.picasaweb.google.nl/karstopcuracao

Karst