Relatieproblemen

Ben ik krap een week de trotse eigenaar van een BMW 316 uit het jaar 1984, zitten we nu alweer in een relatiecrisis.... Gisteren had ik mooi tot 15 uur om mijn autopapieren te regelen en daar moet je hier op Curacao nogal wat tijd voor uittrekken. Dus ik vroeg opstaan, zat ik netjes op tijd in m’n wagentje, wilde hij niet starten....hmmm, misschien de lichten aan laten staan? Nee, dat was ’t niet, nou ja, zo maar weer even proberen. Even later deed hij het nog steeds niet. Fijn, wat nu....ben toen maar snelwandelend naar het ziekenhuis gegaan en ’s avonds opgehaald door m’n huisgenoot Erik. Aangezien ik de volgende dag toch echt wel met m’n BMW op stap wilde, zijn we gaan kijken wat het probleem was. Al snel kwamen er een paar Antillianen ons helpen en deed hij het weer door hem simpelweg te duwen in z’n 2. Super mooi natuurlijk, maar ja...toen wilde een choller, een antilliaanse zwerver, 10 gulden hebben voor zijn verleende diensten. Kreeg hij natuurlijk niet....ongevraagde helpen (wat natuurlijk erg fijn was), maar er dan achteraf wel geld voor vragen...ja daaag. De volgende ochtend stapte ik vol goede moed richting m’n auto, draaide de sleutel om en ja hoor.....verrassend genoeg produceerde hij wederom gekreun, starten...hó maar. Grrrr, ga morgen bij Job langs, dat is de grote auto-vriend van alle co’s.

Ok, dit waren mijn frustraties even, nu de leuke dingen. Ik krijg het hier steeds meer naar m’n zin. Na een dagje ziekenhuis stap je het ziekenhuis uit en wordt je bevangen door het welbekende vakantiegevoel. Zo was ik van de week al om 15 uur klaar en heb toen nog heerlijk een duik genomen in zee....wat wil een mens nog meer. Uitgaan is er jammer genoeg nog niet echt van gekomen, door de weeks lukt dat gewoon niet vanwege de co-schappen. En dan heb je eindelijk weekend, gooit Felix roet in het eten. Het viel uiteindelijk allemaal erg mee, beetje wind, regen en onweer, ben er niet eens wakker van geworden. Dit weekend een herkansing, heb in ieder geval al gekeken naar het weerbericht en ze voorspellen veel zon :)

Ben imiddels alweer 2 weken bezig met m’n co-schap op de Eerst Hulp en heb het er reuze naar m’n zin. Je ziet zoveel verschillende ziektebeelden, waardoor elke dag weer anders is.
Het ene moment zit je een wond te hechten, terwijl je het andere moment bezig bent met opvang van de slachtoffers van een verkeersongeluk. Heb inmiddels ook voor het eerst zelf gereanimeerd, helaas heeft die vrouw het niet gehaald. Wel heftig, maar moet zeggen dat ik er nog aardig koel onder bleef, scheelt wel dat ik die vrouw helemaal niet kende. Wat ook indruk op mij heeft gemaakt was de binnenkomst van een 16 jarig meisje, zwanger van een tweeling, met zwangerschapsvergiftiging en inmiddels ook insulten. We zijn meteen met haar naar de gynaecologie geracet, maar uitendelijk hebben ze het alle 3 niet gehaald. Gelukkig komt het grootste deel van de patienten met minder ernstige klachten. En ik moet zeggen, voor het eerst heb ik echt het gevoel een dokter te zijn, ik sta natuurlijk wel onder supervisie van een arts, maar ik mag heel veel zelf doen en ze gaan ook echt af op mijn mening.

Ik ga in ieder geval weer verder met genieten van het leven hier op Curacao en zoals beloofd zijn hier enkele foto’s...... http://picasaweb.google.nl/karstopcuracao

Ayo,
Karst